معنی سر و سامان در فرهنگ فارسی عمید

اسباب خانه، لوازم زندگی، نظم و ترتیب و آراستگی در خانه و زندگانی یا در کاری

معنی سر و سامان در لغت نامه دهخدا

اسباب و لوازم: سر و سامان جنگ ایشان را دریافتم. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 603).، چو بارنامۀ سامانیان همی نخرند، غلط شده سر و سامان و راه و رفتارم.، سوزنی (دیوان، نسخۀ خطی مؤلف ص 148).،، چاره. درمان:، علاج درد بیدرمان ندانست، غم خود را سر و سامان ندانست.، نظامی.،، نظم و ترتیب:، گر خراسان پسر عالم سام است منم، که ز عالم سر و سامان به خراسان یابم.، خاقانی.، گو خلق بدانند که من عاشق و مستم، در کوی خرابات نباشد سر و سامان.، سعدی.، - بی سروسامان، مضطرب. پریشان. نگران. آشفته:، گر تو زین دست مرا بی سروسامان داری، من به آه سحرت زلف مشوش دارم.، حافظ.،، حقیقت. کنه:، هرچند سخن گوید طوطی نشناسد، آن را که همی گوید هرگز سر و سامان.، ناصرخسرو.،، آغاز و انجام

معنی سر و سامان در فرهنگ لغت هوشیار

نظم و ترتیب آراستگی، اسباب و لوازم زندگی

معنی سر و سامان در فرهنگ فارسی معین

آراستگی، نظم و ترتیب، اسباب و لوازم زندگی

معنی سر و سامان - جستجوی لغت در جدول جو

سر و سامان

فرهنگ فارسی عمید

سر و سامان

لغت نامه دهخدا

سر و سامان

فرهنگ لغت هوشیار

سر و سامان

فرهنگ فارسی معین

سر و سامان دادن

نظم و ترتیب دادن

فرهنگ فارسی عمید

ساز و سامان

سر و سامان، راه و رسم

فرهنگ فارسی عمید

بی سر و سامان

بی نظم و ترتیب، آشفته، درهم، بی خانمان، بی برگ، بی توشه

فرهنگ فارسی عمید

بی سر و سامانی

(سَ رُ)

حالت و کیفیت بی سر و سامان. بیخانمانی. آوارگی. پریشانی:
سر وسامانی از این بی سر و سامانی نیست.
سعدی

لغت نامه دهخدا

ساز و سامان

(زُ)

ساز و رسم. ساز و آئین. ساز و پیرایه. راه و رسم. رسم و راه:
پس برای عمره کردن سوی تنعیم آمده
هم برآن آئین که حج را ساز و سامان دیده اند.
خاقانی (دیوان چ عبدالرسولی ص 101).
رجوع به سازشود

لغت نامه دهخدا

بی سر و سامان

بی نظم، بی ترتیب، بی خانمان، بی یار و یاور، بی کس، بینوا، فقیر، پریشان، مشوش

فرهنگ لغت هوشیار